نقدي بر خرافه گويي غرب درباره سرانجام جهان

اختصاصی بصیرت:يكي از موضوعاتي كه از ديرباز ذهن آدميان را درگير خود كرده و باوجود تلاش هاي نوع بشر در طول قرون و اعصار هنوز در هاله اي از ابهام است، بحث از آينده جهان و به عبارتي عام اين است كه: آخر دنيا چه مي شود؟ اين پرسش همچون پرسش از پيشينه جهان است كه آن هم دقيقاً روشن نشده و در حد فرضياتي از دانشمندان تجربي مانده است. بسياري از دانشمندان باتوجه به شرايط كنوني زمين و بحران هاي موجود بسيار نگران حيات بشر بوده و به مطالعه بر روي حقايقي مي پردازند كه مي تواند روزي منجر به اتمام حيات بر روي سياره آبي شود. اخيراً نيز خرافه گويي هايي به نام نظريه ها و پيش بيني علمي و تاريخي از سوي برخي ها در غرب درباره پايان جهان در سال 2012 مطرح شد و شگفت آور آنكه بسياري نيز آن را باور كردند كه البته به وقوع نپيوست. در اينكه شواهد و قرائن نشان مي دهد كه جهان رو به نابودي مي رود، شكي نيست و در همه اديان الهي يا غير الهي مباحثي در اين زمينه مطرح شده است. در قرآن كريم به اين موضوع به طور مشروح پرداخته شده و آن زمان را هولناك و عظيم شمرده و از در هم پيچيدن آسمان و زمين و متلاشي شدن كوه ها و درياها صحبت كرده است .در متون زرتشتيان نيز آمده است: در آسمان نشانه هاي گوناگون پيدا باشد... (زند بهمن يسن، ص11، ف 6، بند 4)

در كتاب مقدس مسيحيان مي خوانيم :و در آفتاب و ماه و ستارگان علامات خواهد بود... و آنگاه پسر انسان(عيسي مسيح) را خواهند ديد كه بر ابري سوار شده، با قوت و جلال عظيم مي آيد. (كتاب مقدس، عهد جديد، ص 133، انجيل لوقا، ب 21، بند 25 و 27)بررسي روايات اسلامي نيز نشان مي دهد كه طلوع ستاره اي سرخ رنگ و سقوط شهاب سنگ يا ستاره دنباله دار كه موجب خسوف در زمين نيز مي شود، از علائمي است كه به نزديكي ظهور دلالت دارد. طبق روايات اسلامي، در ماه رمضان سال ظهور امام مهدي (عج) حوادث بسيار عجيبي در جهان رخ مي دهد كه از زمان فرود آمدن آدم (عليه السلام) تا آن زمان بي سابقه است.

برخورد شهاب سنگي بزرگ به زمين در روايات آخرالزمان اديان ديگر هم آمده و اين فرضيه به حدي قوي است كه بر اساس آن فيلم هاي متعددي هم ساخته اند و آن را نشانه پايان حيات كنوني بر روي كره زمين و شروع عصري جديد مي دانند و زمان آن را سال 2012 اعلام كرده اند. در روايات اسلامي و قرآن كريم نيز به صراحت از آخرالزمان و برخورد ستارگان با يكديگر و تيره شدن خورشيد و به هم خوردن نظم سيارات و زلزله هاي شديد و آتشفشان به عنوان دلايلي براي نزديكي قيامت ياد شده است. اما بر اساس روايات در هنگام ظهور و پيش از آن نيز از برخورد ستاره دنباله داري به زمين ياد شده كه موجب كشته شدن عده زيادي مي شود؛ ولي پايان جهان نيست، ضمن اينكه تاريخي براي آن تعيين نشده است. به طور خلاصه مي توان گفت در نزديكي ظهور علائمي غيرعادي در آسمان مشاهده مي شود، از جمله: ظهور ستاره سرخ رنگ كه نشانه اي براي آغاز جنگ و خونريزي هاي بسيار است، ايستايي خورشيد در آسمان از زوال تا غروب، طلوع خورشيد از مغرب آن، ظهور دنباله داري كه مدار آن به طور متناوب تكرار مي شود و در دوره هاي مختلف حيات بر روزي زمين ديده شده و موجب تغييرات شديد جوي و آب وهوايي در زمين مي شود.

پايان دنيا از نظر قرآن

با نگاهي به مجموعه آيات قرآن در مي يابيم كه قرآن زوال و نيستي جهان كنوني را مترادف با نيستي محض آن نمي داند، بلكه آن را در بخشي از يك فرايند قرار داده كه به مفهومي، پاياني براي آن متصور نيست. به اين معنا كه نيستي و زوال دنيا و جهان مادي كنوني براي تبديل شدن به جهاني نو با شكل و شمايل و ماهيتي ديگر مي باشد. تبديل جهان مادي به جهاني ديگر نيازمند فروپاشي اين دنياي مادي است كه قرآن از آن به «يوم تبدل الارض غيرالارض والسموات» تعبير مي كند. آنچه از آيات قرآن - و حتي بعضي از سوره هاي اختصاصي كه به مسئله پرداخته است- برمي آيد، جهان هنگام تبدل از صورتي به صورت ديگر و ايجاد «طرحي نو» دچار حوادث و رخدادهايي مي شود كه در قرآن از آن به «اشراط الساعه» تعبير شده است.

مفسران، برخي از تحولات اجتماعي و همچنين فروپاشي نظام طبيعت و در هم پيچيده شدن و تبديل آسمان و زمين پيش از ظهور قيامت را كه در آيات گوناگوني به آنها اشاره شده، از نشانه هاي قيامت دانسته اند. در روايات نيز بر تحولات اجتماعي و دگرگوني هاي كيهاني كه پيش از قيامت واقع مي شود عنوان «اشراط الساعه» و نشانه هاي رستاخيز اطلاق شده است.

در قرآن كريم به بسياري از دگرگوني هاي طبيعي كه در آن زمان رخ خواهد داد اشاره شده است، مانند: ظهور دود (گاز) در آسمان، دميده شدن صور، تاريك شدن خورشيد، ماه و ستارگان، شكافتن كرات، زلزله شديد، فروپاشي كوه ها و ...

چرا روز قيامت مشخص نشده؟

نامعلوم بودن زمان و كيفيت وقوع قيامت، داراي اثر تربيتي است؛ زيرا در صورت معلوم بودن آن، چنانچه زمانش دور باشد، غفلت همگان را فرا مي گيرد و اگر نزديك باشد، پرهيز از بدي ها به شكل اضطرار و دور از آزادي و اختيار در مي آيد.با وجود نامشخص بودن زمان وقوع قيامت، تعابير قرآن حاكي از آن است كه عمر كوتاه دنيا و همچنين دوران برزخ به قدري سريع طي مي شود كه به هنگام وقوع قيامت، انسان ها فكر مي كنند تمام اين دوران چند ساعتي بيش نبود.«و يقولون متي هـذا الوعدن كنتم صادقين، قل نما العلم عند الله و نما أنا نذير مبين، فلما رأوه زلفه ً سيئت وجوه الذين كفروا وقيل هذا الذي كنتم به تدعون» (سوره ملك، آيه 27-25)؛ «و مي گويند: اگر راست مي گوييد، اين وعده كي خواهد بود؟» بگو! «علم[آن] فقط پيش خداست و من صرفاً هشداردهنده اي آشكارم.» و آنگاه كه آن [لحظه موعود]را نزديك بينيد، چهره هاي كساني كه كافر شده اند در هم رود و گفته شود؛ «اين است، همان چيزي كه آن را فرا مي خوانديد!»

«يسألك الناس عن الساعه قل نما علمها عند الله وما يدريك لعل الساعه تكون قريبًا» (سوره احزاب، آيه 63)؛ «مردم از تو درباره رستاخيز مي پرسند، بگو «علم آن فقط نزد خداست» و چه مي داني؟ شايد رستاخيز نزديك باشد.»خداوند بلندمرتبه به پيامبر عظيم الشأنش كه علم نبوي دارد دستور مي دهد به مردم بگو من زمان وقوع قيامت را نمي دانم و علم آن نزد خداست و بس كه در چنين روزهايي هركسي به خود جرئت ندهد كه وقتي براي قيامت تعيين كند، چراكه حكمت خداوند متعال ايجاب مي كند كه زمان قيامت پنهان باشد تا هركس ظرفيت وجودي خود را نشان دهد. اگر بنا بر دانستن زمان قيامت و مشخص بودن آن بود خداوند متعال خود به آن اشاره مي كرد.

«قل لا يعلم من في السماوات والأرض الغيب لا الله وما يشعرون أيان يبعثون بل ادارك علمهم في الآخره بل هم في شك منها بل هم منها عمون».(سوره نمل آيات 65و 66)بگو: «هر كه در آسمان ها و زمين است، جز خدا غيب را نمي شناسند و نمي دانند كي برانگيخته خواهد شد؟» [نه]بلكه علم آنان درباره آخرت نارساست؛[نه] بلكه ايشان درباره آن، ترديد دارند ، [نه] بلكه آنان در مورد آن كوردلند.»گفتيم كه خداوند متعال وقت قيامت را بنا بر مصالحي بيان نداشته است و تأكيد دارد كه علم به آن هم نزد خداست و بس. در مورد علائم قيامت و ظهور آن روايات بسياري به ما رسيده است؛ اما در تعيين وقت آن نه و اگر هم چنين روايتي وارد شده باشد عيب آن از همين جا كه معارض با نص صريح قرآن است، مشخص مي شود. علاوه بر آن امامان عظيم الشأن ما از توقيت و تعيين وقت براي ظهور و به تبع آن قيامت به شدت برحذر داشته اند.

روايت نهي از توقيت

در بين روايات غيبت، يكي از مضامين مكرر و موكد، روايات نهي از توقيت (تعيين زمان براي ظهور) است. اين روايت از پيامبر اسلام تا امام زمان (عليه السلام) نقل و با تعبيراتي سخت و غليظ بيان شده است. وقت ظهور، سر الهي تلقي شده و بيان وقت، كذب و دروغ بر خداوند به شمار آمده است: كذب الوقاتون.(ر.ك. به كتاب هاي: الغيبه (شيخ طوسي) اكمال الدين و اتمام النعمه (شيخ صدوق) كتاب الغيبه (نعماني) اصول كافي(كليني) و منابع ديگر.اين گونه روايات كه اگر متواتر نباشند، مستفيض مي نمايند، تأمل برانگيز و مسئوليت سازند. همان گونه كه تعيين دقيق زماني، توقيت است؛ بيان حدود گونه زماني نيز توقيت است. به عنوان نمونه، كسي كه مي گويد: ساعت 10 به ملاقات تان خواهم آمد؛ براي اين ديدار وقت گذاري كرده است. همين گونه كسي كه مي گويد حدوداً ساعت 10، يا بين 10 و 11 به ديدارتان خواهم آمد، نيز «توقيت» ديدار كرده است و لذا اگر در آن محدوده زماني ديدار رخ ندهد، متهم به خلف وعده خواهد شد و خلف وعده هم البته كه از گناهان كبيره است، از اين رو، كساني كه دعاوي شبيه اين دعاوي را دارند كه كمتر از يك دهه به ظهور مانده است؛ يا پيرمردان ظهور را خواهند ديد و يا ... آنان نيز به «توقيت ظهور» رو آورده اند و مشمول روايات نهي از توقيت خواهند بود.

حال عده اي مي خواهند بر پايه باورهاي خود كه مشخص نيست چه هدفي را دنبال مي كنند اين تنش را در جهان ايجاد كنند كه فلان زمان، زمان پايان دنيا و بروز و ظهور قيامت است و در اين راه از ابزارهاي پر قدرت رسانه و سينما استفاده مي كنند كه افكار پليد خود را در ذهن مخاطب نهادينه كنند تا به هدف ناپيداي خود برسند.مسلماني كه به دين و قرآن خود باور دارد شايسته نيست كه چنين القائات كذبي را بپذيرد و در امور خود هم ترتيب اثر دهد، بلكه شايسته است همواره در فكر هولناكي قيامت باشد و بر اعمال خود مواظبت كند، چراكه در آن زمان مفر و پناهي جز خداوند متعال ندارد و البته مومنان رستگارانند و در پناه خداي خود از هر گزندي در امان خواهند ماند. حالا بگذاريد كساني كه براي دنيا و آخرت مردم تعيين تكليف مي كنند پناهگاه بسازند و خود را نجات يافته و وارثان دنياي جديد بدانند، ولي بدانند كه: «يد الله فوق أيد يه م» (سوره فتح، آيه 10) حاشا كه از آنچه در انتظارشان هست و خداوند متعال وعده فرموده مفري بيابند./